Wszystkie struktury, które rozwijają się z zapłodnionego jaja wraz z właściwym zarodkiem, a nie tworzą jego ciała, nazywa się błonami płodowymi. Nie zawsze są to błony w potocznym tego słowa znaczeniu. Jak wiele nazw w embriologii termin ten pochodzi z obserwacji nad rozwojem zarodka ptaków, u których błony płodowe, pełniące bardzo podobne funkcje jak u ssaków i człowieka, mają rzeczywiście wygląd cieniutkich błon otaczających zarodka. Błony płodowe u ssaków i człowieka pośredniczą między matką a płodem w odżywianiu, oddychaniu i usuwaniu niepotrzebnych produktów przemiany materii. Stanowią także ochronę zarodka przed mechanicznym uszkodzeniem, zabezpieczają go przed wyschnięciem i zmianami temperatury. Pierwszą błoną płodową, jaka się tworzy w rozwoju zarodka ssaków i człowieka, jest wspomniany już trofoblast blastocysty. Stanowi on ochronę zarodka przed wpływami zewnętrznymi i równocześnie pośredniczy w wymianie między zarodkiem a środowiskiem zewnętrznym przez pobieranie substancji odżywczych z gruczołów macicznych oraz przez pobieranie tlenu. W ciągu dalszego rozwoju zarodka wykształcają się cztery błony płodowe; są nimi: pęcherzyk żółtkowy, owodnia, kosmów-kaiomocznia.