W macicy ciężarnej kobiety rozwija się przeważnie jeden płód, dużo rzadziej rodzi się równocześnie dwoje, jeszcze rzadziej troje, czworo czy pięcioro dzieci. Dwoje dzieci urodzonych z jednej ciąży nazywa się bliźniętami, troje — trojaczkami, czworo — czworaczkami. Obliczono, że co osiemdziesiąta położnica rodzi bliźnięta. Trojaczki zdarzają się raz na 6400 porodów, a czworaczki i pięcioraczki są już zupełnie wyjątkowe, o czym świadczy choćby zainteresowanie prasy codziennej, która zawiadamia o przyjściu na świat czworaczków czy pięcioraczków nawet w innych krajach. Różne bywają przyczyny rozwoju bliźniąt, stąd też rozróżnia się bliźnięta jednojajowe i dwujajowe. Urodzenie się bliźniąt może być spowodowane równoczesnym dojrzewaniem i jajeczkowaniem dwóch pęcherzyków Graafa. Wtedy dwa dojrzałe jaja dostają się do jajowodu, gdzie zostają zapłodnione. Takie bliźnięta nazywa się bliźniętami dwujajowymi. Ich wzajemny stosunek do siebie jest taki sam jak dwojga rodzeństwa z dwóch odrębnych ciąży i porodów. Każdy z tych dwóch płodów rozwija się we własnych błonach płodowych i we własnym odrębnym łożysku. W niektórych przypadkach w późnych okresach ciąży oba łożyska mogą zrosnąć się ze sobą. Bliźnięta dwujajowe mogą być różnej płci, podobieństwo ich do siebie nie musi być bardzo wyraźne, gdyż mają zupełnie odrębne genotypy. W czasie ciąży bliźniąt dwujajowych w jajniku wytwarzają się dwa ciałka żółte. Bliźnięta dwujajowe mogą rozwinąć się także w wypadku, gdy dojrzewający i jajeczkujący pęcherzyk Graafa zawiera nie jedno, lecz dwa dojrzałe jaja. W takim, rzadkim zresztą bardzo przypadku, rozwijają się także bliźnięta dwujajowe, lecz w jajniku tworzy się tylko jedno ciałko żółte.