Organizm składa się z niezliczonej liczby komórek spełniających różnorodne czynności. Procesy życiowe organizmu wymagają stałej koordynacji działania wszystkich jego komórek. Z im większej liczby komórek składa się organizm i im bardziej różnorodne czynności owe komórki spełniają, tym istotniejszy staje się problem koordynacji ich pracy. Dlatego też konieczne jest istnienie całego systemu, który by wykonywał tę funkcję. Ewolucja wytworzyła i udoskonaliła dwa różne systemy pobudzania komórek znajdujących się w organizmie do czynności, jakie powinny one w określonym czasie spełniać. Jeden z" nich polega na uwalnianiu i krążeniu w organizmie „chemicznych wysłanników" pewnych komórek, czyli hormonów. Substancje te zdolne są do kontrolowania działalności innych komórek, znajdujących się niekiedy w odległych od siebie miejscach organizmu. Drugi system, znacznie szybszy oraz bardziej selektywnie działający, to układ nerwowy, składający się z olbrzymiej liczby komórek nerwowych, czyli neuronów. Czynność jego polega na otrzymywaniu bodźców, zamianie ich na impuls nerwowy i przekazywaniu tych impulsów do poszczególnych komórek — odbiorców impulsu. Oba te systemy są równie stare ewolucyjnie. Układ nerwowy jednak osiągnął wyższy rozwój, a jego najdoskonalszym tworem jest mózg ludzki. Aczkolwiek obecnie dalecy jesteśmy od całkowitego wyjaśnienia pracy milionów komórek mózgu, składającej się na całokształt procesów myślenia, zapamiętywania itp., jednakże pierwsze próby wytłumaczenia pracy pojedynczych komórek nerwowych przyniosły obiecujące wyniki. Na podstawie uzyskanych wiadomości jesteśmy w stanie przedstawić sobie, w jaki sposób pojedyncze komórki — neurony, podstawowe jednostki morfologiczne i czynnościowe tego systemu koordynacji czynności organizmu, wytwarzają oraz przewodzą impulsy.