Zaburzenia orientacji psychoseksualnej i kierunku popędu płciowego tzw. zboczenia płciowe, czyli dewiacje, występowały mniej lub bar nasilone we wszystkich epokach, warstwach społecznych i kulturo' Ich historia liczy co najmniej tyle lat, ile mają pierwsze źródła pis" Przejawy zaburzeń popędu płciowego stanowiły zawsze poważne problemy: społeczny, biologiczny, etyczny, prawny, psychologiczny i medycyny. Homoseksualizm: Jest to zaburzenie popędu płciowego polegające na odczuwaniu p dotkniętego nim osobnika silnego pociągu do osób własnej pici I jednoczesnym braku zainteresowania, obojętności, lub nawet awersji do płci przeciwnej. Nazwa homoseksualizm nie wywodzi się, jak to wielu błędnie uważa, od łacińskiego słowa homo (człowiek); jej źródłem jest greckie omoios (jednakowy). Dla określenia kobiecej odmiany pociągu do tej samej płci używany jest termin saphismus (od greckiej poetki Sapho), tribadia lub lesbijska. Ten ostatni termin wywodzi się od nazwy jednej z greckiej wysp — Lesbos, na której wg źródeł starożytnych zboczenie to być szczególnie rozpowszechnione. Hipotez dotyczących powstawania homoseksualizmu istnieje wiele, żadna na jednak nie wyjaśnia w sposób nie budzący wątpliwości mechanizmu Homoseksualizm nie jest zboczeniem występującym jedynie u I Pociąg do tej samej płci i niechęć do pici przeciwnej zaobserwowana m.in. u szczurów, myszy, małp i kotów; spostrzegano także pociąć seksualny między zupełnie odmiennymi gatunkami zwierząt, np.: między małpą a kotem. Omówimy bliżej tylko te z możliwych przy­czyn powstawania homoseksualizmu, które mogą wystąpić w czasie pra­cy z dziećmi i młodzieżą. Zagadnienie częstości występowania homoseksualizmu również budzi różnorodne opinie; niektórzy badacze sądzą nawet, iż 50% mężczyzn i 28% kobiet ma pragnienia, doświadczenia lub marzenia o treści homo­seksualnej. Niektóre źródła homoseksualizmu: Błędne wychowanie seksualne. Wydaje się obecnie pewne, że jednym ze źródeł homoseksualizmu może być błędne wychowanie seksualne. Dziecko rodzi się z określoną płcią anatomiczną, natomiast jego orientacja psychoseksualna jest nie ustalona. Można to porównać do sytuacji, w której dziecko każdej narodowości można nauczyć dowolnego b bardziej języka, który będzie następnie uważany przez nie za ojczysty. Dziecko — obojętnie, chłopiec czy dziewczynka — przekonuje się pisane, o swej przynależności do jednej z płci na podstawie wielu czynników i obserwacji własnych, a mianowicie: na podstawie swego ubrania i uczesania, wypowiedzi i zachowania rodziców, opiekunów, rówieśni- ków i otoczenia, porównywania swych narządów płciowych z narządami rówieśników, a nawet pozycji ciała w czasie oddawania moczu, odchylenia. Często się zdarza, iż rodzice, którzy marzyli o córce, a urodził się im chłopiec, podświadomie lub świadomie ubierają go, wychowują i kształtują jak dziewczynkę (czesząc w loki z kokardą, kupując dziewczęce zabawki, podając w wypowiedziach, żartobliwie, jego płeć w wątpliwość itp.). Stopniowo chłopiec nabiera wadliwej orientacji psychoseksualnej. Staje się nadwrażliwy, zanikają w nim męskie cechy charakteru, a do problemów płci zaczyna stopniowo podchodzić z przekonaniem o własnej kobiecości. Tak ukształtowany psychicznie — i po części fizycznie. Zbliżony do opisanego wyżej mechanizm może miłości działać u dziecka z opóźnionym dojrzewaniem płciowym. Wtedy to nietypowy — bez infantylny — wygląd zewnętrzny i dziecięce brzmienie wypłynąć mogą na zmianę orientacji psychoseksualnej. Przy porównaniu bowiem obniżonych własnych szans powodzenia u płci przeciwnej z większymi szansami rówieśników młodociani tracą często zaufanie swych możliwości i łatwo poddać się mogą marzeniom o sukcesach i własnej P^ci' dla której stanowią pewną atrakcję, np. mi< Wady fizyczne. Zjawisko podobne do przedstawionego w opóźnionym okwitaniu może wystąpić, gdy dorastający chłopiec ma np. widoczną fizyczną (zez, warga zajęcza itp.) lub inną wadę, np. wymowy. Gdy obarczony wadą osobnik znajdzie się w niezbyt kulturalnym i taktownym otoczeniu — a dzieci i młodzież z reguły bywają w t przypadkach okrutne — szybko wytwarza się w nim kompleks niżsi W przypadkach osobowości słabszej, bardziej podatnej na nacisk środowiska, mającej większe zapotrzebowanie na aprobatę społeczną, dojść do rezygnacji z przeciwstawiania się grupie. Chłopiec taki za szukać najpierw przyjaźni, a potem być może i miłości wśród start osobników swojej płci, a więc tam gdzie jego wada nie odgrywa; takiej roli. Kobiety ocenia z czasem jako coś gorszego i małowartościowego. Powstaje w nim kult „miłości idealnej". Stosunki heteroseksualne mogą wydawać mu się „niskie" i „brudne". Pierwsze stosunki płciowe. Innym punktem wyjścia homoseksualne może być fakt, że często pierwsze kontakty płciowe młodzieży odbywają się „szybko" i „byle jak", nierzadko w stanie upojenia alkoholów.Sprawiają ból i zawód, są wulgarne i obarte.Na tym tle ewentualne propozycje kontaktów homoseksualnych często wypadają bardziej atrakcje i ponętnie. Homoseksualizm „przymusowy". Osobne zagadnienie stanowi pro homoseksualizmu wśród młodzieży w internatach, szkołach mono edukacyjnych, klasztornych czy domach specjalnych (tzw. poprawczych] środowiskach wyłącznie jednopłciowych, odizolowanych od konta płcią odmienną, łatwo może dojść do związków homoseksualnych, wodowanych (jeśli pominiemy onanizm) brakiem możliwości zaspojenia często już rozbudzonego popędu na drodze kontaktów heteroseksualnych. Stosunki homoseksualne w takich warunkach mają więc nie namiastkowy, „przymusowy" charakter. Najczęściej pierwsze widłowe kontakty heteroseksualne przywracają zaburzonej orientacji psychoseksualnej prawidłowy kierunek. Czasami jednak doświadcz i praktyki homoseksualne w okresie dojrzewania, jeśli zostaną pozy nie ocenione i zaakceptowane przez osobnika, powodują stopniowo tworzenie się pewnego stereotypu odbierania bodźców płciowych, jak też reagowania na nie. W wyniku tego orientacja płciowa może ulec jemu spaczeniu. Skłonności homoseksualne w okresie dojrzewania — i po nim — muszą przejawiać się fizycznymi kontaktami z osobami tej samej Czasami manifestują się jedynie aktami onanistycznymi połączona z marzeniami o treści homoseksualnej. Przejawy popędu homoseksualnego u dziewcząt i młodych kobie znacznie trudniejsze do uchwycenia niż u chłopców i mężczyzn względu na większą uczuciowość kobiet zwyczaje i obyczaje zezwalają w naszych warunkach na wiele — nawet publicznie manifestowany pieszczot i poufałości (pocałunków, uścisków itp.), które nigdy nie błyby tolerowane w odniesieniu do chłopców i mężczyzn. U większości młodzieży w okresie dojrzewania występuje przejść faza pociągu do osób tej samej płci , pozbawiona jednak przeważnie silniejszego zabarwienia seksualnego. Szczególnie wyraźnie faza ta zaznacza się u dziewcząt: zawierają one w tym okresie „dozgonne" (w grupie jednej płci) przyjaźnie, „ubóstwia­ją" koleżankę, nauczycielkę lub znaną aktorkę itp. Większość osobników o popędzie homoseksualnym zaspokaja swe skłonności w formie praktyk onanistycznych (czynnych i biernych), a także pieszczot i pocałunków. Używanie odbytu do kopulacji zdarza się znacznie rzadziej, niż to się powszechnie uważa. Jego częstym przejawem ączonyi5st uprawianie onanizmu połączone z przeglądaniem się w lustrze. Zażenowanie, zawstydzenie lub zaintesowame zaskoczonej osoby wzmagają podniecenie ekshibicjonisty, otoczenie to często towarzyszy wielu chorobom psychicznym, które powodują zanik uczuć wyższych i zablokowanie hamulców korowych. U osób niedorozwiniętych umysłowo ekshibicjonizm może mieć ć namiastkowy (zastępczy), z braku możliwości zaspokojenia popęd normalne stosunki płciowe. Sadyzm: Jest to zboczenie polegające na znajdowaniu zadowolenia, a rozkoszy płciowej, w zadawaniu cierpień moralnych, psychicznych swemu partnerowi. Bicie, smaganie, chłostanie, gryzienie, szczypanie partnera, jak również poniżanie go i upokarzanie sp sadyście zadowolenie seksualne i mogą prowadzić do wystąpienia mu. Sadyzm częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet. Dotknięci! najczęściej ludzie słabi, zawiedzeni, niepewni, nie ufający sobie, poczucie mniejszej wartości. U podłoża sadyzmu leżą często wielkie rozczarowania, zawiść, gorycz, długo tłumione uczucie nienawiści] zemsty. W skrajnych przypadkach sadyzm może przybierać postać wal mu (mord celem doznania uczucia rozkoszy seksualnej). Masochizm: Jest to zboczenie płciowe polegające na doznawaniu silnego u zadowolenia w trakcie zadawanych przez partnera cierpień fizycznych i psychicznych. W lżejszych przypadkach masochista sam zadając cierpienia cielesne, połączone z marzeniami o treści erotycznej. W przypadkach cięższych masochista szuka partnera — sadysty, by i rozkoszy w zadawanym przez niego cierpieniu. Fetyszyzm: Jest to zboczenie polegające na odczuwaniu podniecenia i przyjemności (lub rozkoszy) płciowej w zetknięciu z przedmiotami (najczęściej bielizną) osoby ukochanej. Przedmioty fetysze służą najczęściej do wzmagania podniecenia w czasie aktów onanizmu, lub nawet w czasie sto płciowego. Fetysze mogą być zabierane ukradkiem lub kradzione, mi fetyszyzm staje się punktem wyjścia kleptomanii (tj. skłonność kradzieży bez istnienia pobudek materialnych, jak chęć zysku, je pod wpływem nagłego, nieodpartego popędu). Zoofilia: Sodomia, bestializm, popęd do zwierząt Jest to znajdowanie zadowolenia lub rozkoszy płciowej w stosunku ze zwierzętami. Popęd do zwierząt ma najczęściej charakter namiastkowy. Często występuje u ludzi niedorozwiniętych umysłowo, np. idiotów i głuptaków. Czasami pojawia się u ludzi normalnych będą­cych w stanie upojenia alkoholowego. Transwestycyzm: Jest to skłonność do przebierania się w stroje płci przeciwnej celem doznania uczucia zadowolenia płciowego i przyjemności. Transwesty­cyzm może występować u ludzi z zaburzoną orientacją psychoseksualną. Często pojawia się u homoseksualistów.